Yazawin ရာဇ၀င္

လာလာေလ… လိုက္ခဲ့ေတာ့…
တို႔စရိုက္ တို႔ဘာသာ
ႏွစ္ဆန္းခါ ပိေတာက္ႂကြားခ်ိန္မို႔
ကစားကာ ေရၾကည္ၾကည္နဲ႔
ပီေပသည္ ျမန္မာမ်ိဳးကိုလ
တိုးဆင့္၍ ခ်စ္ခဲ့တာ
…လာေဟ့ … လာေဟ့…
ဘုရားကုန္းက၊ တအုန္းအုန္းနဲ႔ တရုန္းရုန္းလာၾက
ဘယ္ႏွာဘာလိမ့္
ထိန္႔လိုက္တဲ့အိုးစည္၊ ႏွဲကလည္းပီသနဲ႔
သီသူက သီၾက၊ ကသူက ကလာ
ႏြားႀကီးလည္းပါသေဟ့
ေက်ာေပၚက ေကာ္ေဇာ၊ အေမႊးေရာ သနပ္ခါး
ခ်ိဳဖ်ားမွာ ပိေတာက္ပန္းေတြက
တလွ်မ္းလွ်မ္း ေရႊအဆင္
ႏြားစိတ္ထဲ အခဲသား၀င္လိုက္ရ
ရႊင္လိုက္မည့္ျဖစ္ျခင္း
၀ဋ္မကင္းသူကိုျဖင့္
လႊတ္ျခင္းမွာ ၀ါသနာပါတဲ့
ေရႊျမန္မာ သည္မ်ိဳးမွာလ
အက်ိဳးသည္လိုတူလိုက္ပါ့
ေရႊမဥၹဴ ႏႈတ္ခ်ိဳခြန္းရယ္နဲ႔
သြန္းလိုက္မိပါ။
…ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့ တန္ခူးခါမွာ
ဒါနက တေ၀ေ၀၊ ေရေတြက တရႊဲရႊဲ
ေပ်ာ္ပဲြက တ၀င့္၀င့္၊ ကဲလုိ႔သာ ဆင့္ေရာ့
အရြယ္သင့္၊ အရြယ္ငယ္
ျမန္မာေတြ ထယ္လိုက္ၾက
ဘယ္ေျမဟာ ေစတီေပါမလဲ
ဘယ္ေျမဟာ အေပ်ာ္ေက်ာမလဲ
စိတ္ေဇာ ျမန္မာမွာျဖင့္
သံသရာ ဂရုထားသူမို႔
ပါးလိုက္ၾက ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာ
အခါက ႏွစ္ဆန္း
…လကလည္းရႊင္လန္း
ရြက္ေဟာင္းၾကေႂကြ၊ ရြက္သစ္ကယ္ေ၀
ေလေျပဖ်န္းျပန္ေတာ့
လြမ္းစရာေပါ့…။
ဥၾသငယ္…သာ
ပင္ျမင့္မွာ သံ၀ါ၀ါနဲ႔
သႀကၤန္ခါ သူကညွင္းေလေတာ့
မေလးေမာင္ ေအာင္ဆန္းလင္း ဆီသို႔
သီခ်င္းသူ၀င္လာ၍
ျဖဴဆင္စြာ ဂူဆင္၍သာပါ့
ေအာင္းေမ့ရြင္လန္း…။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ

လူငယ့္ေၾကးမံု-၃
လူငယ္တိုင္းမွာသမိုင္းရွိတယ္။ အတၳဳပၸတၱိရွိတယ္။ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ မွဲ႔စြန္းမဲွ႔ေျပာက္အထင္မခံရဘူး။
သန္႔စင္ေအာင္ အျမဲပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာရမယ္။ သမိုင္းမွာအစြန္းထင္မိရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေပ်ာက္။
ေၾကာက္စရာအလြန္ေကာင္းတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္သမိုင္းကိုဖြပ္ပါ…။ ေလ်ာ္ပါ…။ သန္႔စင္ပါေစ…။
‘သတိ’သည္‘ဆား’၊ ‘ကဗ်ာ’သည္‘ပ်ား’တဲ့…။ အမွားကင္းေအာင္ေနပါေလ။

စိတ္ဓါတ္ခြန္အားတိုးပြားေအာင္ အတၳဳပၸတၱိစာေတြ မ်ားမ်ားဖတ္ေပးဖို႔လိုမယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတၳဳ ပၸတၱိဖတ္ရရင္ ႐ိုးသားျခင္းက ထင္းထင္းေပၚတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တာကိုေတြ႔ရမယ္။ ကိုယ္က်ဳိးမၾကည့္၊ အမ်ားအက်ဳိးကိုၾကည့္တတ္တာကိုသိရမယ္။ စံနမူနာယူစရာျဖစ္ရပ္ေတြကို အမွတ္ရရျဖစ္ ေနမယ္။

တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး’ေရးတဲ့ ‘သူလိုလူ’ကိုဖတ္မိလို႔ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ ‘ဂ်ာနယ္ ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္’ကိုအားက်မိ၊ စံထားမိတယ္။ သူလိုစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကို ေလးျမတ္ၾကည္ညိဳမိတယ္။
‘ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္’တို႔၊ အခုအက်ဥ္းစံသတင္းစာဆရာႀကီး‘ဦးတင္း၀င္’တို႔ဟာ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ ေမာင္’ကို အားျပဳခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြပါ။ ေကာင္းတာေတြအတုယူေတာ့ ေကာင္းတဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြကူးစက္တယ္။ ေကာင္းတဲ့အက်င့္စာရိတၱကို အားက်ေမြးျမဴမိတယ္။

‘ဦးေန၀င္း’အတၳဳပၸတၱိကို ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ကေရးခဲ့တယ္။ စိတ္၀င္တစားဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ေဆာင္ ရန္မဟုတ္။ ေရွာင္ရန္သင္ခန္းစာေတြရခဲ့တယ္။သူ႕ရဲ႕မေကာင္းတဲ့စ႐ိုက္ဆိုးေတြ ႐ုပ္လံုးေပၚေနတာျမင္ရတယ္။
စာေရးသူ‘ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္’ကေတာ့ ကု႒ႏူနာကိုေ႐ႊခ်၊ သနပ္ခါးလူးေပးတာပဲ။

ဒါေပမဲ့ပင္ကိုယ္ကပုပ္ေနေလေတာ့ ညီႇစို႔စို႔ပုပ္အဲ့အဲ့အနံ႔ကမေပ်ာက္။ အဲဒီအတၳဳပၸတၱိကေတာ့ စံျပဳစရာ အတၳဳပၸတၱိမဟုတ္။ ေ၀းေ၀းကေရွာင္ရမဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ဇာတ္ေကာင္ေတြျဖစ္တယ္။

အတၳဳပၸတၱိေတြဖတ္ရတာေကာင္းတယ္။ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ေတြကို ေ၀ဖန္စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တယ္။

‘မာန္၀င္ကာ အလွဂုဏ္ကိုးသူရဲ
အန္ခ်င္စရာ ငါ့ပံုကဆိုးေရာ့သလား’တဲ့…။
(ဦးဖိုးစိန္ႀကီးရဲ႕မင္းကုသငိုခ်င္းမွ)

တင္မိုး
၁၅-၀၁-၂၀၀၃

(၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ မိုးေသာက္ၾကယ္ဂ်ာနယ္ အတဲြ ၂၊ အမွတ္ ၁ မွ)