ဖိုးသံ(လူထု)
ဒီလိုမိုးတေစြေစြ
ေလတျဖဴးျဖဴး
၀သန္ဦးကာလမွာ
ေငြစင္ေငြမႈန္ေတြကိုေငး
အေတြးကိုခၽြန္းဖြင့္
ဘ၀အျပင္ကို႐ြက္လႊင့္ၾကတာဟာ
ဗမာျပည္သားေတြအဖို႔
ဓမၼတာလိုကိစၥပါ။
အညာမိုးမို႔
မစို႔မပို႔၊ မခို႔တ႐ို႕
တို႔ကနန္းဆိတ္ကနန္း
ပက္ဖ်န္းလို႔႐ြာေနတုန္းမွာ
တံခါးသံတိုင္ေတြကိုကိုင္
ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႔
ေထာင္ရဲ႕အျပင္ကိုမွန္းဆ
လြမ္းလ်ခဲ့သလို
မိုးနဲ႔အႃပိုင္၊ ေလနဲ႔ဆိုင္လ်က္
ေက်ာက္ေဆာင္ကို္ထုေထာင္း၊
ရန္တေျခာင္းေျခာင္းနဲ႔
လိႈင္းေခါင္းျဖဴမ်ားကို
ရန္သူလိုသေဘာထားၿပီး
နာက်ည္းခဲ့တာဟာလည္း
ဒီလိုမိုးတဖြဲဖြဲထဲမွာပါပဲ။
အထက္မွာမိုး
ေအာက္မွာ႐ႊံ႕
တလြန္႔လြန္႔ကၽြတ္
တ၀ီ၀ီႁဖုတ္နဲ႔
ကတုတ္က်င္းထဲမွာ
မိုးကာစကိုႃခံု
ထမင္းၾကမ္းကိုငံုရင္း
တဘက္မွာကင္းေစာင့္
တဘက္မွာ
“ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ- - -”
ဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးကုိ
ေသနတ္ပြတ္ရင္းေတြးရတဲ့အရသာ
ဘာနဲ႔မွႏိႈင္းစာလို႔မရပါဘူး၊
ဒီလိုနဲ႔
မုတ္သုန္ကလည္းဒီမုတ္သုန္
မိုးကလည္းဒီမိုး
ကာလသာျခား
ေဒသျပားသြားတဲ့
ဒီေန႔အခါ
တေျပတ႐ြာမွာ
တဖြဲဖြဲမိုးကိုၾကည့္
ေတြးမိတာဟာျဖင့္
- - - - - - -
ဒီဇာတိေျမ
ဒီနာက်ည္းခ်က္နဲ႔
ဒီေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ပါပဲ
ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူးဗ်ာတို႔။
ဖိုးသံ(လူထု)
No comments:
Post a Comment